Το δικό μου αστέρι

Εκεί ψηλά, στον θόλο τ' ουρανού
είν' ένα αστέρι που έχει τ' όνομά μου.
Εκεί γεννήθηκε πρώτη φορά η ψυχή μου
Στ' αστέρι εκείνο είναι τα όνειρά μου.

Όλα όσα γράφτηκαν για 'μένανε ποτέ,
στης δικής μου μοίρας τις σελίδες,
φτάνουν ως τη Γη σε τούτη τη ζωή,
από του αστεριού εκείνου τις αχτίδες.

Σαν στρέφω τα μάτια μου εκεί,
αυτά που βλέπουνε ή τ'άλλα της καρδιάς μου,
παίρνω και δύναμη και σθένος κι αντοχή,
από τα δύσκολα να βγω της ανθρωπιάς μου.

Εγώ διάλεξα σε τούτον τον κόσμο να 'ρθω,
και θνητή ζωή μ' εμπόδια να ζήσω,
μ' ανθρώπους άλλους να συναντηθώ,
να κλάψω, να γελάσω, ν' αγαπήσω.

Κάθε φορά που κάτι καλό συμβαίνει,
σ' αυτόν τον χρόνο που αμείλικτα κυλάει,
ξέρω πως βοήθησε εκείνο εκεί τ' αστέρι,
που ό,τι αγνό με τις ακτίνες του σκορπάει.

Μέχρις εδώ, στη γαλανή τη σφαίρα
φτάνει το φώς του το λευκό και με ζεσταίνει,
μες στην καρδιά μου και ας είναι μακρινό,
λάμπει μέσα μου και μέσα μου θα μένει.

Ωδή προς τη Μητέρα

Μητέρα αγκάλιασε με
Τύλιξε τα χέρια σου γύρω μου σαν τα φτερά ενός αγγέλου.
Προστάτεψέ με
Μέσα στον κόρφο σου να κρυφτώ απ' την ασχήμια.

Μητέρα φίλα με
Διώξε με τα χείλη σου τον πόνο.
Παρηγόρησέ με
Με τα δάκρυα να ξεπλυθώ.

Μητέρα χόρεψε μαζί μου
Δώσ' μου τα χέρια σου.
Και τραγούδα μου
Τα βήματά μας να μας παν' στον ουρανό.

Μητέρα χαμογέλα
Στη γλύκα σου να κολυμπήσω.
Γίνε παιδί
Μαζί να παίξουμε ανέμελα και ζωηρά.

Μητέρα μίλα μου
Την καρδιά σου άνοιξε σε μένα
Μητέρα σώπαινε
Άκου τι έχω να σου πω εγώ