Το δικό μου αστέρι

Εκεί ψηλά, στον θόλο τ' ουρανού
είν' ένα αστέρι που έχει τ' όνομά μου.
Εκεί γεννήθηκε πρώτη φορά η ψυχή μου
Στ' αστέρι εκείνο είναι τα όνειρά μου.

Όλα όσα γράφτηκαν για 'μένανε ποτέ,
στης δικής μου μοίρας τις σελίδες,
φτάνουν ως τη Γη σε τούτη τη ζωή,
από του αστεριού εκείνου τις αχτίδες.

Σαν στρέφω τα μάτια μου εκεί,
αυτά που βλέπουνε ή τ'άλλα της καρδιάς μου,
παίρνω και δύναμη και σθένος κι αντοχή,
από τα δύσκολα να βγω της ανθρωπιάς μου.

Εγώ διάλεξα σε τούτον τον κόσμο να 'ρθω,
και θνητή ζωή μ' εμπόδια να ζήσω,
μ' ανθρώπους άλλους να συναντηθώ,
να κλάψω, να γελάσω, ν' αγαπήσω.

Κάθε φορά που κάτι καλό συμβαίνει,
σ' αυτόν τον χρόνο που αμείλικτα κυλάει,
ξέρω πως βοήθησε εκείνο εκεί τ' αστέρι,
που ό,τι αγνό με τις ακτίνες του σκορπάει.

Μέχρις εδώ, στη γαλανή τη σφαίρα
φτάνει το φώς του το λευκό και με ζεσταίνει,
μες στην καρδιά μου και ας είναι μακρινό,
λάμπει μέσα μου και μέσα μου θα μένει.